W 1973 roku naukowcy rozpoczęli projekt eksperymentalnego zalesiania. Celem projektu było dokładne zrozumienie, jak ważna dla drzew jest wolna przestrzeń i jaki ma ona efekt na ich wzrost. W okolicy miasta Nichinan w prefekturze Miyazaki posadzono cedry w taki sposób, że stworzono 10 idealnych koncentrycznych kręgów. W pierwszym kręgu, licząc od środka, drzewa rosły w największym skupisku, w zewnętrznym - najrzadziej.



Na fotografii poniżej widać, że już po 45 latach eksperyment zakończył się sukcesem i wnioski są łatwe do wyciągnięcia. Drzewa rosnące w zewnętrznym kręgu są najwyższe. Wysokość maleje wraz z każdym kręgiem bliżej środka.


Większa odległość między osobnikami tego samego gatunku to więcej przestrzeni do rozwoju i wzrostu. Większa przestrzeń to mniejsza konkurencja w wyścigu po wodę i promienie słoneczne, co ułatwia wzrost. Drzewa posadzone w wewnętrznych kręgach muszą walczyć o swoje, przez co są niższe i słabsze niż zewnętrzne osobniki.


Raport wystosowało Japońskie Ministerstwo Rolnictwa, Leśnictwa i Rybołówstwa, które zmierzyło różnicę wysokości między najmniejszym drzewem w wewnętrznym kręgu a najwyższym w zewnętrznym. Po 45 latach od posadzenia różnica ta wynosi 5,3 metra.



Od samego początku dla tego eksperymentu happy end nie był przewidziany. Drzewa były przeznaczone do wycinki, ale ze względu na duże zainteresowanie społeczeństwa rozważane jest zachowanie tej niecodziennej kompozycji i, w przyszłości, udostępnienie jej jako atrakcji turystycznej.