#1.

Przeprowadzenie się dwa tysiące kilometrów od rodziców.

#2.

Regularny ruch. Codziennie z żoną chodzimy 5,5 kilometra. Naprawdę pomaga na stres.

#3.

Poszedłem do psychologa dowiedzieć się, dlaczego tak ciężko przychodzą mi próby bycia normalnym człowiekiem. Okazało się, że mam autyzm. Kamień z serca.

#4.

Dwa miesiące temu rzuciłem alkohol.
Nadal mam lęki, ale teraz są do ogarnięcia. Powoli do przodu.

#5.

Dałem szefowi wypowiedzenie.

#6.

Ludzie nie odchodzą z pracy. Odchodzą od przełożonych.

#7.

Kiedyś przypadkowo wyłączyłem powiadomienia ze skrzynki mailowej. To było trzy lata temu. Nie zamierzam ich włączać ponownie.

#8.

Zacząłem włączać tryb „nie przeszkadzać” w telefonie dwie godziny przed pójściem do łóżka.

#9.

Marzenie zapisane na karce staje się celem. Cel podzielony na mniejsze kroki staje się planem. Plan poparty działaniem staje się rzeczywistością.

Rozsądniej jest podchodzić do różnych rzeczy krok po kroku, zamiast próbować zrobić wielki projekt za jednym zamachem.

Możesz zjeść słonia po jednym gryzie.

#10.

Wybaczyłem sobie.

#11.

Zrozumiałem, że wybaczenie nie polega na powiedzeniu, że to co zrobiłeś było dobre, tylko na tym, że się z tym pogodziłeś i zaakceptowałeś. Nie możesz zmienić przeszłości, ale możesz się z niej czegoś nauczyć. Możliwe, że wyolbrzymiasz niektóre rzeczy. Mamy tendencję do przesadzania z tym, jakie szkody wyrządziliśmy. Nawet jeśli było to coś złego, musisz nadal żyć, dbać o siebie i osoby, które są ci bliskie.

#12.

Lexapro. Zatrzymało moje lęki. Nie mam skutków ubocznych. Najlepsze lekarstwo dla mnie.

#13.

Odszedłem ze stresującej pracy, która mnie niszczyła.

#14.

Usunięcie konta na Facebooku.

#15.

Przestałem chodzić do terapeuty, który bardziej mnie stresował niż pomagał.

Kolejną wielką rzeczą była przeprowadzka i zupełne odcięcie się od mojej siostry. Jest okropną osobą. Uzależniona od alkoholu i narkotyków kleptomaniaczka z narcystyczną osobowością. Kłamie praktycznie za każdym razem, gdy otwiera usta.

#16.

Przyznanie przed samym sobą, że moja choroba stała się niepełnosprawnością. Życie z chorobami przewlekłymi jest do dupy, ale przynajmniej nie muszę teraz martwić się pracą i udawaniem, że nic mi nie jest.

#17.

Przestałam być osobą, która stale stara się przypodobać innym.

#18.

Przestałem palić marihuanę. Niektórym ludziom pomaga na stany lękowe. Na niektórych działa tak, że wymykają się spod kontroli.

#19.

Rzuciłam faceta.

#20.

Świętowanie małych sukcesów. Udało mi się pójść dziś na siłownię. Wybrałem picie wody zamiast podjadania. „Przejechałem się” na zamarzniętej kałuży i podobało mi się to.

Wielkie rzeczy są czasami przytłaczające (zarówno dobre, jak i złe), ale udaje mi się panować nad tymi mniejszymi.

#21.

Robię ze swoim życiem to, czego sam chcę, zamiast tego, czego inni ode mnie oczekują. To i palenie zioła.

#22.

Przestałem czytać o polityce.

#23.

Okazało się, że większość najbardziej irytujących, podstawowych porad jak „jedz zdrowiej, pij mniej alkoholu, wyjdź na spacer, znajdź hobby, weź prysznic, spróbuj jogi zrób cokolwiek z tej listy, kiedy masz na to trochę energii” naprawdę działa i polepsza samopoczucie. Szczególnie gdy robisz to regularnie. Wkurza mnie to.