W całym swoim życiu Hemingway opublikował siedem powieści, sześć nowel i dwie książki z literatury faktu. Większość z jego dzieł uchodzi dzisiaj za amerykańskie klasyki - i wszystkie powstały w ten sam sposób. To prawda, Hemingway miał swoje biuro (specjalnie zaprojektowana wieża), ale jego najlepsze dzieła zostały napisane w sypialni. Połowę jej powierzchni zajmowało sporych rozmiarów biurko, ale nie, Hemingway nie napisał na nim żadnej z książek. Ulubionym i najbardziej inspirującym miejscem była dla niego półka na książki. Zazwyczaj siadał na samej górze i tam oddawał się twórczej pracy. 

 

A co z biurkiem? Sporadycznie z niego korzystał, ale jesteś w błędzie, jeżeli wydaje ci się, że po prostu siadał na krześle. Jego ekscentryczna osobowość kazała mu stać podczas korzystania z biurka, czasami wiele godzin, przeskakując z nogi na nogę. 

 

 

Aby utwierdzić się w przekonaniu, jak bardzo Hemingway kochał ryby, wystarczy przeczytać jego książkę "Stary człowiek i morze" (za którą dostał Nagrodę Pulitzera w 1953 roku). 

 

Jego ekscentryzm dał się poznać nawet podczas zwykłej wyprawy na ryby - wędka była wyjątkowo nieporęczna i Ernest często pomagał sobie dobrze nabitą strzelbą. W 1935 roku, kiedy został zaatakowany przez rekiny, udało mu się za jej pomocą odstraszyć wygłodniałe ryby, co skończyło się niezbyt dobrze - zakrwawione rekiny wpadły w furię i o mały włos nie skończyło się to śmiercią pisarza. 

 

 
 

Każdy, kto przeczytał "Komu bije dzwon", zna poglądy i sympatie polityczne Ernesta. Książka w dużej mierze odzwierciedlała osobiste poglądy i doświadczenia Hemingwaya w Hiszpanii. 

 

Lubił bawić się w politykę i interesowało go szpiegostwo. W 1942 roku założył grupę Crook Factory (zdelegalizowaną rok później przez FBI), która śledziła sympatyków generała Franco i Hitlera na Kubie. Brał też udział w poszukiwaniu niemieckich U-Bootów na Karaibach.