Kompilacja krótkich komiksów autorstwa Pabla Stanleya, których głównym bohaterem jest Steve Buscemi. Za kilka z nich Pablo musiał przepraszać.
Zrobiło się naprawdę ciepło. Można sobie popatrzeć w niebo. A tam... Cudeńka. Kolejna część artykułu dla tych, którzy lubią sobie poczytać. Dziś z małym bonusem filmowym.
Część ciemnego obszaru przecinającego zatłoczoną płaszczyznę naszej Drogi Mlecznej, Szczelina w Orle, rozpina się na letnim niebie północnym, w okolicy jasnej gwiazdy Altair oraz Trójkąta Letniego. Na tle słabego światła gwiazd Drogi Mlecznej, jej zapylone obłoki molekularne zawierają prawdopodobnie surowy materiał, z którego powstaną setki tysięcy gwiazd. Astronomowie poszukiwali w tych obłokach oznak gwiezdnych narodzin. To teleskopowe zbliżenie ukazuje obszar poszarpanego kompleksu ciemnych obłoków w Orle, oznaczony jako LDN 673, rozciągający się w poprzek pola widzenia nieco większego, niż Księżyc w pełni. Widzimy tutaj również ślady energetycznych wypływów związanych z młodymi gwiazdami, niewielki, czerwonawy obiekt mgławicowy RNO 109, u góry, po lewej, oraz obiekt Herbig-Haro HH32, powyżej i na prawo od środka. Odległość do tych ciemnych obłoków w Orle szacowana jest na około 600 lat świetlnych. W tej odległości pole widzenia obejmuje około 7 lat świetlnych.
Tłumaczenie: Marek Weżgowiec/Apod.pl
Ciemne obłoki w gwiazdozbiorze Orła
Część ciemnego obszaru przecinającego zatłoczoną płaszczyznę naszej Drogi Mlecznej, Szczelina w Orle, rozpina się na letnim niebie północnym, w okolicy jasnej gwiazdy Altair oraz Trójkąta Letniego. Na tle słabego światła gwiazd Drogi Mlecznej, jej zapylone obłoki molekularne zawierają prawdopodobnie surowy materiał, z którego powstaną setki tysięcy gwiazd. Astronomowie poszukiwali w tych obłokach oznak gwiezdnych narodzin. To teleskopowe zbliżenie ukazuje obszar poszarpanego kompleksu ciemnych obłoków w Orle, oznaczony jako LDN 673, rozciągający się w poprzek pola widzenia nieco większego, niż Księżyc w pełni. Widzimy tutaj również ślady energetycznych wypływów związanych z młodymi gwiazdami, niewielki, czerwonawy obiekt mgławicowy RNO 109, u góry, po lewej, oraz obiekt Herbig-Haro HH32, powyżej i na prawo od środka. Odległość do tych ciemnych obłoków w Orle szacowana jest na około 600 lat świetlnych. W tej odległości pole widzenia obejmuje około 7 lat świetlnych.
Tłumaczenie: Marek Weżgowiec/Apod.pl
Pierwsze telefony komórkowe przypominały trochę cegłę. Zobacz, jak przebiegała ewolucja "komórek":
UPDATE: Jak donoszą czytelnicy, na tablicy jest błąd, ostatni telefon w rzędzie Nokii to HTC Typhoon, inaczej także nazwany SPV C500. Trzeci to Siemens C25. Napisaliśmy o tym, nie piszcie o tym już do nas, to art o iPhonie nie Nokii :-)
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą